Rozwój automatyki przemysłowej i precyzyjnej produkcji sprawił, że tradycyjne metody spawania nie są już w stanie sprostać wszystkim wymaganiom. Pojawiły się więc metody takie jak TIG, MIG, spawanie laserowe, PAW (spawanie łukiem plazmowym) i inne, które w swoich dziedzinach wykazują wyjątkowe zalety.

Różnice w zasadach procesu

- Spawanie gazem obojętnym wolframem(TIG): łuk elektryczny powstaje pomiędzy elektrodą wolframową a elementem spawanym, bez topienia elektrody, osłony gazowej i powietrza; wysoka precyzja, obsługa ręczna.

- Spawanie gazem obojętnym (MIG): łuk znajduje się między drutem a przedmiotem obrabianym, drut jest automatycznie podawany, topiony i wypełniany. Prędkość spawania odpowiednia do spawania wsadowego.

-Spawanie laserowe (Laser): Wysokoenergetyczna wiązka laserowa jest używana do topienia metalu, co pozwala na precyzyjną kontrolę głębokości i kształtu. Bezkontaktowe, niskie oddziaływanie ciepła.

-Spawanie łukiem plazmowym (PAW)Łuk plazmowy powstaje w wyniku kurczenia się dyszy, kolumna łuku jest bardziej skoncentrowana, gęstość ciepła jest wysoka, a spawanie grubych płyt odbywa się w głębokim stopieniu.

Zakres grubości spawania

-TIG: Nadaje się do materiałów o bardzo cienkich i średniej grubości, 0,1~6 mm, idealny do spawania cienkościennych elementów ze stali nierdzewnej i stopów tytanu.

- MIG:Nadaje się do blach o średniej grubości, szczególnie ze stali węglowej, stali konstrukcyjnej i stopów aluminium, zapewnia wysoką wydajność i szeroki zasięg.

- Laserowe:Nadaje się do materiałów ultracienkich do 6 mm lub mniej, takich jak uszczelki baterii litowych i zaślepki silników. Grube płyty wymagają skanowania wielokanałowego.

-ŁAPA:Szeroki zakres spawania, od cienkich blach 0,1 mm do 10 mm, możliwe jest także spawanie metodą dziurki od klucza.

Estetyka spoin

TIG: najpiękniejsza spoina, powierzchnia jest płaska, struktura przypomina łuskę rybią, powszechnie stosowana w rzemiośle i wysokiej klasy rzemiośle.

MIG: szersza spoina, więcej odprysków, odpowiednia do części konstrukcyjnych, w których nie jest wymagana widoczność spoiny.

Spawanie laserowe: wyjątkowo wąska i delikatna spoina, niemal całkowity brak konieczności obróbki końcowej, pod względem wartości ustępuje jedynie metodzie TIG, lecz jej szybkość jest o wiele większa.

PAW: lepszy od MIG, drugi po TIG, ale bardziej odpowiedni do spawania głębokim wtopieniem i automatyzacji.

Możliwość dostosowania do automatyzacji

spawanie laserowe i PAW są królami, jeśli chodzi o integrację automatyzacji:

- Wysoka dokładność

- Śledzi trajektorię spoiny

- Możliwość łączenia z systemami robotyki/wizyjnymi

Metoda MIG jest również szeroko stosowana w zautomatyzowanych liniach produkcyjnych, np. w przemyśle motoryzacyjnym.

Chociaż metoda TIG umożliwia automatyczne spawanie orbitalne, to nadal w dużej mierze zależy ona od umiejętności spawacza.

Porównanie TIG, MIG, LASER i PAW

Spawanie TIG, MIG, laserowe i łukiem plazmowym (PAW) — każde z nich stanowi rozwiązanie spawalnicze przeznaczone do różnych scenariuszy zastosowań:

Spawanie metodą TIG: znane z jakości i estetyki spoiny, odpowiednie do spawania cienkich płyt, wymagających dużej precyzji spawania, powszechnie stosowane w produkcji wysokiej klasy stali nierdzewnej i stopów tytanu;

Spawanie metodą MIG: wysoka wydajność, łatwość obsługi, odpowiednie do spawania blach o średniej grubości i produkcji masowej, jest głównym procesem w przemyśle motoryzacyjnym, budowlanym, maszynowym i innych dziedzinach;

Spawanie laserowe: duża prędkość, niskie oddziaływanie ciepła, wysoki stopień automatyzacji, szeroko stosowane w elektronice 3C, akumulatorach, precyzyjnych instrumentach i innych procesach produkcji wysokiej klasy;

Spawanie metodą PAW: łączy stabilność metody TIG z możliwością głębokiego topienia lasera. Jest odpowiednie do spawania w przemyśle lotniczym, w zbiornikach ciśnieniowych i innych krytycznych częściach wymagających dużej wytrzymałości i wysokich wymagań dotyczących uszczelnienia.

Wybór procesu powinien zależeć od rodzaju materiału, grubości spoiny, wymagań jakościowych, kontroli kosztów i poziomu automatyzacji, aby można było dokonać kompleksowej oceny.